Фальклор → Фальклорная адзінка:
Замова ад зглазу / гутарка/інтэрвію, тэкст,аўдыё — в. Брыгітполле, Віцебскі раён
- ::
- Замова ад зглазу / гутарка/інтэрвію, тэкст,аўдыё — в. Брыгітполле, Віцебскі раён
- Загаловак / інцыпіт
- Замова ад зглазу
- Від гутарка/інтэрвію
- Выкананне аўтэнтыка
- Змест тэкст аўдыё
- Статус апрацавана
- дасяжна толькі ў поўнай версіі
- Жанры, тэмы, тэгі
- Поўны тэкст
- – А як з зглазу?
– Ад зглазу тожа немножычка: «Вадзіца-царіца, кацілася па мхам, па балоту, па гнілых калодах, па шэраму каменьню, па беламу каменьню, па шэлкавы́х трава́х, па зеляны́х лугах <…> Мужчынскія ўроцы пад шапку жаноцкею, пад намётку, там ну... ці Дарке там, добрае здароўе», – і ўсё. І ўсё. Большэ нічога. Тут жэ нічога такога. Эта помач.
– Эта помач?
– Ага, есьлі сільна з глазу. А больш я нічога ня ўмею.
– Ага-ага. І тожа нада з вадою з якою ці не?
– Вады, вады нагаваріваць.
– І тожа на заходзе сонца нельзя?
– Ага. Ну бувае што як ужо плоха, дык і посьле сонца дасі. Калі ўжо каму дужа плоха. А бувае жа ў чалавека з глаза пераварачываець у суткі, забалеіць сільна, глаз сільна ў каго дужа нехарошы. І вот сільна забалеіць, вернець яго ўсяго. А с упуду трі гады ляжаць хвареюць, высахнуць во так, у костачку ў адну, ні ўзнаць тога чалавека. Ета с упуду балеюць. Упуд сільна ён і спаць не даець, і есьць не даець, і еты... і млеіць чалавек. Вот. Ета с упуду. Ну, бываець жа што іспугаеся, сільна спугаеся. А з глазу чалавек сільна пазавідываець табе, можа час такей пападзець ці што.
А ета ж помач. Эта ж ні паддзел, нічыво. Помач. Эта чалавеку помач.
– А кроў астанаўліваць, не знаеце, як кроў бывае, цячэ кроў і каб астанавіць кроў?
– Не-е.
– І зубы не ўмееце?
– Не-е. Я нічога больш ня ўмею.
– А як дзеці, бывае, што вот дужа крыклівыя, крыксы-плаксы?
– Тожа нічога. Нічога не знаю...
– Бабусенька, а ці што-нібудзь у вас калі прыгаварвалі, напрыклад, калі вот пажар?
– Тожа нічога не знаю.
– Не знаеце?
– Не, не знаю. Мая матка расказывала, што ў маей маткі вот тут во было: сініл во такі, і палец дажа. І вот маткіна матка была ў палажэніі маей маткай і гаворіць, а ў іх быў у дзяреўні пажар. І вот тая гаваріць, вот так матка маткіна, ужо во так: “Ай-я!” І во так: “Ай-я!” І ў двух местах, і пальцы. І дажа і пальцы сініе. Сінякі такія.
– У дзіцяці?
– Ага. Ладна што за ліцо ні ўзялась, а то б і ліцо было. А так во тут, гаваріць, у двух места́х былі сінякі такія. І памёрла [так]. Ні балелі, нічыво. Дажэ пальцы былі. Вот. Эта ж чуда.
– Да. Бабусенька, а вот не умееце ад рожы ці як зьмяя ўкусіць?
– Не, ета тожэ ня ўмею.
– А хто-нібудзь у вас тут умее гэта?
– Умелі, але яны ўжо памёрлі. Умелі ад зьмеі даваць, умелі. І ат рожы. Во такая старушка во тут была. Сто гадоў ёй было, памёрла. Гот ей якраз кончыўся. - Ад каго запісана
- Звязаныя калектывы (гурты-выканаўцы, арганізатары запісу, праваўладальнікі, месца захавання і г.д.)
- Хто запісаў
- Год ці дэкада запісу (калі невядома, то першай публікацыі)
- Аўдыёрэлізы, дзе публікавалася
- Звязаныя сэрыі
- Карта
- Месца паходжання
Каментароў — 0
Маеце пытанне ці заўвагу? Напішыце ў каментары. Звяртаем увагу, што каментары са спасылкамі і ад неаўтарызаваных аўтараў прэмадэруюцца.