Аўдыётэка → Аўдыё выданне:

Ulyánica - Viasna

Дэбютны альбом беларускіх народных песень у інтэрпрэтацыі польскага этна-джазавага калектыва на чале з вакалісткай Ульянай Гедзік з Брэста.

Ульяна Гедзік - вакал, скрыпка
Tomek Sołtys - фортэпіяна
Patryk Rynkiewicz - труба, флюгельгорн
Roman Chraniuk - кантрабас
Adam Zagórski - бубны

У запісе таксама бралі ўдзел:

Віталь Воранаў - беларуская дуда

запіс - Ignacy Gruszecki на The Monochrom Studio (Gniewoszów, Польшча)
звядзенне - Ryszard Wojciul
мастэрынг - Michał Kupicz

Анатацыя

Całość "Viasny" (Wiosny) przesiąknięta jest żywiołem, szerokością i tęsknotą ludowej muzyki Polesia, połączonej z pogodnymi wspomnieniami z dzieciństwa, które przyjęły improwizującą ethnojazzową muzyczną formę. 

1. Pierwszy utwór "Oj rana" - opowiada o poranku po Nocy Kupały, zwanym na Białorusi - na Ivana. Zanurzając się w świecie legend związanych z tym świętem, gubimy się w pytaniach o ich znaczenie, ale emocjonalną odpowiedź znajdujemy w sile i charakterze melodii.
2. "A pa moraczku" uspokaja nas, zabiera w podróź za powracającymi z zamorskich krajów ptakami.
3. "Mala reczanka" – czyli mała rzeczka to wariacja ludowej piosenki na dwa dyskutujące między sobą instrumenty – białoruskie dudy i skrzypce.
4. "Zhavaronachki" - czyli skowroneczki. Gdy robi się coraz cieplej, skowronki jako jedne z pierwszych ptaków wracają do domu, „przeganiając” zimę, która „chlebuszki perajela" - cały zjadła chleb.
5. Kulminacją albumu jest pieśń „Viasna” – piękna wiosna – przynosząca światło ożywających kolorów, ciepło i radość.
6. W kolejnym utworze znów słychać kupałę – „Oj rana w polu”, czyli zagrywki przedkupalskie, na dudy, skrzypce i odgłosy pola.
7. „Reczanka" opowiada o chwili, gdy nadchodzi wieczór, kiedy to udajmy się nad rzekę. Siedzi nad nią dziewczyna, która wylewa wszystkie swoje smutki, żale, które „reczanka” zabiera, unosząc je w swoim strumieniu.
8. Poranne koguty budzą "Jurja", który wedle legend ma klucze od ziemi i może sprawić urodzajnym każde pole.
9. Obok lasu - "Kalia lesu" natomiast, rozlega się gdy nad polami unosi się jeszcze mgła. Nachodzą znów wspomnienia, o spacerach przez szerokie doliny z oszałamiającym krajobrazem, odczucie mokrych od rosy nóg.
10. „Reczka”, tym razem inna - burzliwa, szalona rzeka. 
11. A na sam koniec przychodzi "Rajok". Chodzi, gdzie chce i zabiera sobie to czego tylko zapragnie.

(Ulyana Hedzik)